A. PAGPAPATAWAD: TAWAG NA MAGMAHAL SA KRISTIYANONG PAMAYANAN
Meron tayong kasabihan: “To err is human, to forgive is divine.” Ipinapakita nito na ang pagkukulang at pagkakamali ay bahagi ng ating buhay bilang tao.
Lahat tayo ay nagkukulang at nagkakasala, at hindi natin maiiwasan na magkamali. Sabi nga sa matandang awitin: “At kung yan man ay kasalanan, ay sapagkat kami ay tao lamang!” Ngunit sa kabila ng ating pagkukulang, higit na nangingibabaw ang pagpapatawad mula sa Diyos.
Ipinapakita nito na ang Diyos ay puno ng habag at pag-ibig, handang magbigay ng pagkakataon sa atin na magbagong loob, at magbalik loob.
Sa ating buhay bilang Kristiyano, ang pagpapatawad ay isang pangunahing bahagi ng pagkakakilanlan natin bilang miyembro ng Kristiyanong komunidad.
Sa pamamagitan ng pag-unawa, pagtanggap, at pagpapatawad, tayo ay nagiging bahagi ng isang komunidad na nagtataguyod ng kagandahang-loob at pagmamahal, na naglalayong sumunod sa yapak ni Jesus, na nagmagandang loob kahit na sa mga kapwang mahina at nagkakamali o nagkakasala.
Ang pagtanggap sa aral ito mula kay Hesus ay nagbibigay-daan sa atin upang maging malapit sa Diyos at sa isa’t isa.
Ito ay nag-uugat sa pangunahing aral ni Hesus na magmahalan tayo tulad ng pagmamahal Niya sa atin.
Kapag tayo ay nagpapatawad, hindi lamang tayo naglilinis ng ating mga puso mula sa galit at pagkamuhi, kundi binubuksan natin ang ating sarili sa biyayang nagmumula sa Diyos.
Ito ay isang proseso ng pagpapakumbaba at pag-aalay ng ating sarili sa layuning maging mas mabuting mga Kristiyano.
Sa pamamagitan ng pagtanggap ng kapatawaran at pagbibigay ng kapatawaran, tayo ay nagiging mas bukas sa pagtanggap ng Diyos sa ating mga buhay at sa pagtanggap sa ating kapwa sa kabila ng kanilang pagkukulang.
Ang pagpapatawad ay atas at bahagi ng pagmamahal sa Kristiyanong pamayanan.
B. PAGPAPATAWAD: TAWAG TUNGO SA PAGBABALIK-LOOB AT PAGSUPIL SA KAMALIAN
Habang tayo ay inaanyayahan na magpatawad, tayo rin ay may responsibilidad na ipaglaban ang tama, lumaban sa kasamaan, at itaguyod ang katotohanan.
Hindi natin dapat isakripisyo ang mga prinsipyong ito sa pangalan ng pagpapatawad.
Ang pagpapatawad ay panawagan din sa pagbabalik-loob at pagbabagong puso, at hindi isang paraan para basta palampasin ang mga pagkukulang o kasalanan na nagdudulot ng pinsala sa iba o sa ating sarili.
Ang pagpapatawad ay isang mahalagang bahagi ng pagsunod sa aral ni Jesus, ngunit ito ay hindi nangangahulugan na tayo ay dapat lamang magbulag-bulagan o magbingi-bingihan sa maling gawain o sa paghahari ng kasamaan.
Ang pagpapatawad ay hindi dapat gamitin bilang palusot para konsintihin ang mga pang-aabuso o pagsasamantala na nangyayari sa ating lipunan!
Sa ibang bahagi ng Banal na Kasulatan, ipinakita ni Hesus ang kanyang tapang sa pagtutol sa mga relihiyosong lider na nagsasamantala sa kanilang kapangyarihan, gaya ng mga Pariseo.
Tinutuligsa niya ang kanilang mga kasamaan. Para kay Jesus, ang pagpapatawad ay hindi nangangahulugan ng pagsang-ayon sa masamang gawain.
Nagalit din sya sa nang ang templo ay gawing pamilihan! Nangaral siya ng pagpapatawad, ngunit hindi siya nagbulagbulagan sa mga nangyayaring kamalian, katiwalian at pang-aapi sa lipunan!”
Sa ating Ebanghelyo, inuukit ni Hesus ang kahalagahan ng pagpapatawad na may kasamang pagtutuwid sa kamalian o paanyaya sa pagbabalik loob.
Ito ay paalala na kailangan nating maging mapanuri at hindi maging bulag sa mga kamalian at pang-aabuso, habang patuloy tayong nagmamahal at nagbibigay ng pagkakataon sa pagpapakabuti at pagbabalik-loob ng isa’t isa.
Homiliya ni Fr. Edwin Gariguez ng Calapan sa Ika-24 na Linggo sa Pangkaraniwang Panahon (A), Matthew 18:21-35
